خاندان چیویزادهچیویزاده، از خاندانهای مشهور و صاحب‌مناصب قضایی دوران عثمانی از سده نهم تا دوازدهم است. فهرست مندرجات۲ - محیی‌الدین محمد ۲.۱ - فعالیت علمی ۲.۲ - شاگردان ۲.۳ - فعالیت اجتماعی ۲.۴ - وفات ۲.۵ - خصایص ۲.۶ - آثار ۲.۷ - داماد چیوی زاده ۳ - محمد چیوی‌زاده، پسر محیی‌الدین محمد ۳.۱ - فعالیت علمی ۳.۲ - فعالیت اجتماعی ۳.۳ - خصایص ۳.۴ - آثار ۳.۵ - محمد پسر محمد چیوی زاده ۳.۶ - عبداللّه نوه محمد چیوی زاده ۳.۷ - عطاءاللّه نوه محمد چیوی زاده ۴ - عبدی چلپی ۴.۱ - مصطفی افندیپسر عبدی ۴.۲ - محمودپاشا پسر عبدی ۴.۳ - علی افندی پسر عبدی ۴.۴ - عبداللّه نوه عبدی ۴.۵ - علی فرزند عبداللّه ۴.۶ - محمد فرزند علی ۵ - دیگر اشخاص خاندان ۶ - فهرست منابع ۷ - پانویس ۸ - منبع ۱ - سرسلسله خاندان چیویزادهالیاس، بزرگ این خاندان، خطاط و ملقب به چیوی بود و به همین سبب، عنوان چیوی‌زاده با نام اولاد و احفادش همراه شده است. خاندان چیوی‌زاده حنفی‌مذهب بودند. پسران الیاس، محیی‌الدین محمد و عبدی بودند. ۲ - محیی‌الدین محمدوی در ۸۹۶ در ولایت مَنْتَشا (در جنوب‌غربی آناطولی) به‌دنیا آمد. [۱]
احمدبن مصطفی طاشکوپری زاده، حدائق الشقائق (ترجمه شقائق نعمانیه)، ج۱، ص۴۴۶، ترجمه مجدی محمدافندی، استانبول: دارالدعوة، ۱۹۸۹.
لکنوی ، [۲]
عبدالحی‌بن عبدالحلیم لکنوی، الفوائد البهیة فی تراجم الحنفیة، ج۱، ص۲۱۲، کراچی ۱۳۹۳.
نام پدرش را محمدبن الیاس ذکر کرده است که مدرّس علوم دینی و نخستین استاد محیی‌الدین بود، اما در بیش‌تر منابع، [۳]
نجم‌الدین محمدبن محمد غزّی، الکواکب السائرة باعیان المئة العاشرة، ج۲، ص۲۸، چاپ جبرائیل سلیمان جبور، بیروت ۱۹۷۹.
[۴]
احمدبن مصطفی طاشکوپری زاده، الشقائق النعمانیة فی علماء الدولة العثمانیة، ج۱، ص۲۶۵، بیروت ۱۳۹۵/۱۹۷۵.
نام وی محیی‌الدین محمد و نام پدرش الیاس ذکر شده است.محیی‌الدین در خردسالی پدرش را از دست داد و تحت حمایت عمویش، مصطفی افندی، که با مادر او ازدواج کرده بود، قرار گرفت و همراه او به استانبول رفت. ۲.۱ - فعالیت علمیوی در آن‌جا نزد سعدی چلپی‌افندی، محیی‌الدین افندی فناری‌زاده، محمدپاشا و قره‌بالی درس خواند و مُعید درس قره‌بالی شد. پس از آن، در مدارس شهرهای اَدِرنه، بورسه، چورلی و استانبول به تدریس پرداخت. [۵]
احمدبن مصطفی طاشکوپری زاده، الشقائق النعمانیة فی علماء الدولة العثمانیة، ج۱، ص۲۶۵ـ۲۶۶، بیروت ۱۳۹۵/۱۹۷۵.
سپس در امتحان مدرّسی یکی از مدارس ثَمان (مدارس هشت‌گانه‌ای که سلطان محمدفاتح در استانبول بنا کرد و مرکز تحصیلات عالی بود) شرکت نمود و رساله‌اش ممتاز شناخته شد، اما چون در این رساله بر کتاب تغییرالتَّنقیح (در اصول فقه)، تألیف شیخ‌الاسلام کمال پاشازاده، ایراداتی گرفته بود، مورد غضب او قرار گرفت و از تدریس در مدارس ثمان محروم گردید؛ از این‌رو، در مدرسه‌ای در مجاورت ادرنه به تدریس پرداخت و پس از مدتی، مدرّس مدارس ثمان شد. [۶]
احمدبن مصطفی طاشکوپری زاده، الشقائق النعمانیة فی علماء الدولة العثمانیة، ج۱، ص۳۹۶ـ۳۹۷، بیروت ۱۳۹۵/۱۹۷۵.
[۷]
احمدبن مصطفی طاشکوپری زاده، حدائق الشقائق (ترجمه شقائق نعمانیه)، ج۱، ص۴۴۷ـ۴۴۸، ترجمه مجدی محمدافندی، استانبول: دارالدعوة، ۱۹۸۹.
۲.۲ - شاگردانمحمدبن عبدالوهاب‌بن عبدالکریم، شاه‌محمدبن حزم، شیخ‌محرّم‌بن محمد، پرویز عبداللّه و احمد شمس‌الدین افندی قاضی‌زاده از شاگردان او بودند [۸]
احمدبن مصطفی طاشکوپری زاده، الشقائق النعمانیة فی علماء الدولة العثمانیة، ج۱، ص۳۸۴، بیروت ۱۳۹۵/۱۹۷۵.
[۹]
احمدبن مصطفی طاشکوپری زاده، الشقائق النعمانیة فی علماء الدولة العثمانیة، ج۱، ص۴۰۰، بیروت ۱۳۹۵/۱۹۷۵.
[۱۰]
احمدبن مصطفی طاشکوپری زاده، الشقائق النعمانیة فی علماء الدولة العثمانیة، ج۱، ص۴۷۸، بیروت ۱۳۹۵/۱۹۷۵.
[۱۱]
احمدبن مصطفی طاشکوپری زاده، الشقائق النعمانیة فی علماء الدولة العثمانیة، ج۱، ص۴۹۷، بیروت ۱۳۹۵/۱۹۷۵.
[۱۲]
تاریخ منابع نجوم در دوره عثمانی، ج۱، ص۱۸۹.
۲.۳ - فعالیت اجتماعیچیویزاده در ۹۳۴ قاضی مصر و در ۹۴۴ قاضی عسکر آناطولی (بخش آسیایی حکومت عثمانی ) شد. او در زمان سلطان سلیمان قانونی در ۹۴۵، به‌منصب شیخ‌الاسلامی رسید و در ۹۴۸ یا ۹۴۹ به فرمان سلطان از این سمت عزل گردید. [۱۳]
نجم‌الدین محمدبن محمد غزّی، الکواکب السائرة باعیان المئة العاشرة، ج۲، ص۲۸، چاپ جبرائیل سلیمان جبور، بیروت ۱۹۷۹.
به گزارش کیدو ، [۱۴]
اکرم کیدو، مؤسسة شیخ الاسلام فی الدولة العثمانیة، ج۱، ص۴۶، ترجمة هاشم ایوبی، طرابلس ۱۴۱۳/۱۹۹۲.
وی نخستین شیخ‌الاسلام حکومت عثمانی بود که از سمت خود عزل شد.بعضی سبب عزل او را انتقاد بسیار او از بزرگان تصوف ، مانند جلال‌الدین رومی و محیی‌الدین ابن‌عربی ، دانسته‌اند، اما به نظر برخی دیگر، فتواهای نامتعارف او از نظر فقه حنفی (مانند مخالفت با جواز وقفِ نُقود و نیز مسح از روی پاپوش)، سبب اختلاف نظر وی با دیگر علما و در رأس آنان ابوالسعود افندی شد و مجادلات بسیاری پدید آورد؛ از این‌رو، سلطان سلیمان از گروهی از علما خواست تا فتواهای چیوی‌زاده را بررسی کنند و پس از حکم آنان به خطای او در فتواهایش، وی را برکنار کرد. [۱۵]
نجم‌الدین محمدبن محمد غزّی، الکواکب السائرة باعیان المئة العاشرة، ج۲، ص۲۸، چاپ جبرائیل سلیمان جبور، بیروت ۱۹۷۹.
[۱۶]
اکرم کیدو، مؤسسة شیخ الاسلام فی الدولة العثمانیة، ج۱، ص۴۶ـ۴۷، ترجمة هاشم ایوبی، طرابلس ۱۴۱۳/۱۹۹۲.
محیی‌الدین محمد پس از عزل، به حج رفت و پس از بازگشت از این سفر ، به تدریس در یکی از مدارس ثمان پرداخت. وی در ۹۵۰ به جای ابوالسعود افندی ــکه شیخ‌الاسلام شده بودــ قاضی عسکر روم‌ایلی (بخش اروپایی حکومت عثمانی) شد. ۲.۴ - وفاتمحییالدین در ۹۵۴ وفات کرد و در مقبره منسوب به ابوایوب انصاری در استانبول به خاک سپرده شد. [۱۷]
احمدبن مصطفی طاشکوپری زاده، الشقائق النعمانیة فی علماء الدولة العثمانیة، ج۱، ص۲۶۶، بیروت ۱۳۹۵/۱۹۷۵.
[۱۸]
احمدبن مصطفی طاشکوپری زاده، حدائق الشقائق (ترجمه شقائق نعمانیه)، ج۱، ص۴۴۶، ترجمه مجدی محمدافندی، استانبول: دارالدعوة، ۱۹۸۹.
[۱۹]
احمدبن مصطفی طاشکوپری زاده، حدائق الشقائق (ترجمه شقائق نعمانیه)، ج۱، ص۴۴۸، ترجمه مجدی محمدافندی، استانبول: دارالدعوة، ۱۹۸۹.
۲.۵ - خصایصطاشکوپری زاده [۲۰]
احمدبن مصطفی طاشکوپری زاده، الشقائق النعمانیة فی علماء الدولة العثمانیة، ج۱، ص۲۶۶، بیروت ۱۳۹۵/۱۹۷۵.
وی را فردی متواضع و نیکوسیرت ، حافظ قرآن و مسلط بر علم فقه و حدیث و تفسیر معرفی کرده است.۲.۶ - آثارآثار چیوی زاده عبارت‌اند از: مجموعة الفتاوی که فتواهای او به زبان ترکی و عربی است، الایثار لحلّ المختار فی فروع الحنفیة (المختار اثر ابن‌بلدحی موصلی، فقیه حنفی، متوفی ۶۸۳)، حُسْن القاری فی التجوید، میزانُ المُدَّعیین فی اِقامَةِ البَینَتَین، [۲۱]
اسماعیل بغدادی، ایضاح المکنون، ج۲، ستون ۴۳۹، ج۲، در حاجی‌خلیفه، ج۴.
[۲۲]
اسماعیل بغدادی، هدیةالعارفین، ج۲، ستون ۲۴۲، ج۲، در حاجی‌خلیفه، ج۶.
[۲۳]
کارل بروکلمان، تاریخ الادب العربی، ج۹، ص۳۳۱، ج۹، نقله الی العربیة عمر صابر عبدالجلیل، (قاهره) ۱۹۹۵.
[۲۴]
کارل بروکلمان، تاریخ الادب العربی، ج۹، ص۳۳۱، ج۹، نقله الی العربیة عمر صابر عبدالجلیل، (قاهره) ۱۹۹۵.
[۲۵]
۲۳۴ـ۲۳۵، صلاح‌الدین محمد خیمی، ج۲، ص۱۵، فهرس مخطوطات دارالکتب الظاهریة: الفقه الحنفی، دمشق ۱۹۸۰ـ۱۹۸۱.
رسالةٌ فی وقف الدَّراهم و الدنانیر علی رسالة ابی‌السعود، رسالةٌ فی المسح علی الخُفَّین، رسالةٌ فی حَقِّ الدَّوَران (درباره سماع صوفیان) و رسالةٌ فی الحدود والتعزیر. [۲۶]
کارل بروکلمان، تاریخ الادب العربی، ج۹، ص۳۴۱، ج۹، نقله الی العربیة عمر صابر عبدالجلیل، (قاهره) ۱۹۹۵.
زرکلی [۲۷]
خیرالدین زرکلی، الاعلام، ج۶، ص۴۰، بیروت ۱۹۹۹.
رسالةٌ فی تحریر دعوی‌الملک، در علم فقه، را نیز از تألیفات او برشمرده است.به گفته طاشکوپری زاده، [۲۸]
احمدبن مصطفی طاشکوپری زاده، الشقائق النعمانیة فی علماء الدولة العثمانیة، ج۱، ص۲۶۶، بیروت ۱۳۹۵/۱۹۷۵.
وی بر چند کتاب حاشیه نوشته است که مشهور نیستند.۲.۷ - داماد چیوی زادهداماد چیوی زاده، حامد افندی، از عالمان مشهور بود که به منصب شیخ‌الاسلامی رسید. ۳ - محمد چیوی‌زاده، پسر محیی‌الدین محمدوی در ۹۳۷ در استانبول به دنیا آمد. در ۹۵۰ همراه با پدرش به حج رفت و در اثنای سفر ، برخی متون فقهی را از حفظ کرد. ۲.۱ - فعالیت علمیوی علاوه بر پدرش، نزد احمدبن مصطفی طاشکوپری زاده و پرویزافندی درس خواند [۲۹]
محمدبن یحیی عطائی، حدائق الحقائق فی تکملة الشقائق، ج۱، ص۲۹۲، در شقائق نعمانیه و ذیللری، همان.
و فقه و حدیث و تفسیر را از بدرالدین محمدبن محمد غَزّی آموخت و از او اجازه دریافت داشت. [۳۰]
نجم‌الدین محمدبن محمد غزّی، الکواکب السائرة باعیان المئة العاشرة، ج۳، ص۲۷، چاپ جبرائیل سلیمان جبور، بیروت ۱۹۷۹.
از ۹۶۴ به تدریس پرداخت و در ۹۷۱ مدرّس یکی از مدارس سلیمانیه (مجموعه مدارسی که به دستور سلطان سلیمان قانونی بنا شد و مقام مدارس ثمان را گرفت) در استانبول شد. [۳۱]
محمدبن یحیی عطائی، حدائق الحقائق فی تکملة الشقائق، ج۱، ص۲۹۲، در شقائق نعمانیه و ذیللری، همان.
۲.۳ - فعالیت اجتماعیوی در محرّم ۹۷۷ قاضی شام و در پایان همان سال از سمت خود عزل شد. در این مدت، به سبب نحوه سلوک خود در قضاوت و رفتار با مردم ، محبوبیت بسیاری کسب کرد. [۳۲]
ابن‌طولون، قضاة دمشق، ج۱، ص۳۳۰ـ ۳۳۱، چاپ صلاح‌الدین منجّد، دمشق ۱۹۵۶.
[۳۳]
نجم‌الدین محمدبن محمد غزّی، الکواکب السائرة باعیان المئة العاشرة، ج۳، ص۲۸، چاپ جبرائیل سلیمان جبور، بیروت ۱۹۷۹.
چیوی‌زاده از ۹۷۸ تا ۹۸۳ قضاوت مصر، بورسه، ادرنه و استانبول را برعهده داشت. وی در ۹۸۳ قاضی‌عسکر آناطولی و در ۹۸۵ قاضی عسکر روم‌ایلی شد، اما در ۹۸۷، به‌سبب منازعه‌ای که بین او و صدراعظم محمدپاشا رخ داد، عزل شد. وی در ۹۸۹ به سمت پیشین خود (قاضی عسکری روم‌ایلی) بازگشت و در همان سال ، هم‌زمان با سلطنت مراد سوم شیخ‌الاسلام گردید. [۳۴]
محمدبن یحیی عطائی، حدائق الحقائق فی تکملة الشقائق، ج۱، ص۲۹۲ـ۲۹۳، در شقائق نعمانیه و ذیللری، همان.
[۳۵]
احمد صدقی علی شقیرات، تاریخ مؤسسة شیوخ الاسلام فی العهد العثمانی: ۸۲۸ـ۱۳۴۱ه = ۱۴۲۵ـ۱۹۲۲م، ج۱، ص۴۲۲، اربد، اردن ۱۴۲۳/۲۰۰۲.
در زمان شیخ‌الاسلامی محمد چیوی‌زاده، برای نخستین بار و برخلاف روال پیشین، صدراعظم وقت به درخواست سلطان برای تبریک‌گویی اعیاد و جشنها به دیدار او رفت و از آن پس این کار مرسوم شد. [۳۶]
اکرم کیدو، مؤسسة شیخ الاسلام فی الدولة العثمانیة، ج۱، ص۷۰، ترجمة هاشم ایوبی، طرابلس ۱۴۱۳/۱۹۹۲.
منصب شیخ‌الاسلامیِ چیوی‌زاده تا زمان وفاتش در ۹۹۵، تداوم یافت. وی در جوار پدرش دفن شد. [۳۷]
نجم‌الدین محمدبن محمد غزّی، الکواکب السائرة باعیان المئة العاشرة، ج۳، ص۲۹، چاپ جبرائیل سلیمان جبور، بیروت ۱۹۷۹.
[۳۸]
محمدبن یحیی عطائی، حدائق الحقائق فی تکملة الشقائق، ج۱، ص۲۹۳، در شقائق نعمانیه و ذیللری، همان.
۲.۵ - خصایصمحمد چیوی زاده را فردی متشرع ، پاکدامن، میانه‌رو و تأثیرگذار در رویدادهای سیاسی و اجتماعی زمان خود و حامی ستمدیدگان دانسته‌اند. وی خطی بسیار نیکو داشت و مسجد و مدرسه‌ای در استانبول بنا کرد. [۳۹]
محمدبن یحیی عطائی، حدائق الحقائق فی تکملة الشقائق، ج۱، ص۲۹۳ـ۲۹۴، در شقائق نعمانیه و ذیللری، همان.
این مسجد (جامع چیوی‌زاده) در ۱۳۶۵ش/۱۹۸۶ تجدید بنا شد. [۴۰]
احمد صدقی علی شقیرات، تاریخ مؤسسة شیوخ الاسلام فی العهد العثمانی: ۸۲۸ـ۱۳۴۱ه = ۱۴۲۵ـ۱۹۲۲م، ج۱، ص۴۲۳، اربد، اردن ۱۴۲۳/۲۰۰۲.
۲.۶ - آثارمحمد چیوی‌زاده حاشیه‌ای بر الاشباه و النظائر ابن‌نُجَیم (فقیه حنفی ، متوفی ۹۷۰) نگاشت. [۴۱]
حاجی خلیفه، ج۱، ستون ۹۸ـ۹۹.
بروکلمان [۴۲]
کارل بروکلمان، تاریخ الادب العربی، ج۹، ص۳۴۱، ج۹، نقله الی العربیة عمر صابر عبدالجلیل، (قاهره) ۱۹۹۵.
نسخه‌ای خطی به نام مجموعةالفتاوی را نیز از آثار او دانسته، اما مقابله آن با کتابی به همین نام از آثار پدرش، بیانگر آن است که این اثر، نسخه‌ای ناقص از کتاب پدر اوست.همچنین محمدبن مصطفی صوفی، مسائلِ کتاب الفتاوی اثر قاضی‌خان (فقیه مشهور حنفی، متوفی ۵۹۲) را به درخواست محمد چیوی‌زاده تنظیم کرد. [۴۳]
حاجی خلیفه، ج۲، ستون ۱۲۲۷.
۳.۵ - محمد پسر محمد چیوی زادهمحمد، پسر محمد چیوی زاده، شاگرد و داماد شیخ‌الاسلام صنع‌اللّه افندی بود. وی از ۱۰۱۲ به تدریس پرداخت و در ۱۰۱۹ مدرّس یکی از مدارس سلیمانیه شد. در فاصله سالهای ۱۰۱۹ تا ۱۰۴۳ به قضاوت شام، قاهره ، غَلَطه (گالاتا)، بورسه، ادرنه و استانبول رسید. محمد چیوی‌زاده در ۱۰۴۹ و ۱۰۵۶، هر بار به مدت چند ماه ، قاضی عسکر آناطولی و در ۱۰۵۷ قاضی عسکر روم‌ایلی شد. وی در ۱۰۵۸ از این سمت برکنار گردید. او در ۱۰۶۰ یا ۱۰۶۱ درگذشت. [۴۴]
شیخی محمد افندی، وقایع الفضلاء، ج۱، ص۱۹۵ـ ۱۹۶، در شقائق نعمانیه و ذیللری، چاپ عبدالقادر اوزجان، استانبول: دارالدعوة، ۱۹۸۹م.
[۴۵]
محمد ثریا، سجل عثمانی، ج۴، ص۱۶۴ـ۱۶۵، استانبول ۱۳۰۸ـ۱۳۱۵/ ۱۸۹۰ـ۱۸۹۷، چاپ افست انگلستان ۱۹۷۱.
۳.۶ - عبداللّه نوه محمد چیوی زادهپسران او عبداللّه و عطاءاللّه بودند. عبداللّه، که مدرّس یکی از مدارس سلیمانیه بود، در ۱۱۰۳ به مقام قضاوت رسید و قاضی‌قدس، شام، ادرنه و مکه و سپس قاضی عسکر آناطولی و روم‌ایلی شد. وی در ۱۱۳۷ درگذشت. ۳.۷ - عطاءاللّه نوه محمد چیوی زادهعطاءاللّه چیوی زاده در ۱۰۴۸ به‌دنیا آمد. وی از شاگردان شیخ‌الاسلام عبدالعزیز افندی قره چلبی‌زاده بود. عطاءاللّه در مدارس گوناگونی تدریس نمود و در ۱۱۰۲ مدرّس یکی از مدارس سلیمانیه شد. وی از ۱۱۰۳ تا ۱۱۱۹ قاضی ولایات گوناگون، از جمله قدس، شام و ادرنه بود و در ۱۱۱۹ مفتی مکه شد. وی از ۱۱۲۱ تا ۱۱۲۳ قاضی مکه و از ۱۱۲۴ تا ۱۱۲۵ قاضی استانبول و در فاصله سالهای ۱۱۲۹ تا ۱۱۳۷ دوبار قاضی عسکر آناطولی و یک بار قاضی‌عسکر روم‌ایلی گردید. او از ۱۱۳۷ در جوار قبر ابوایوب انصاری ع ز لت گزید و در ۱۱۳۸ درگذشت و همان‌جا به خاک سپرده شد. [۴۶]
شیخی محمد افندی، وقایع الفضلاء، ج۳، ص۶۰۰ـ۶۰۲، در شقائق نعمانیه و ذیللری، چاپ عبدالقادر اوزجان، استانبول: دارالدعوة، ۱۹۸۹م.
[۴۷]
محمد ثریا، سجل عثمانی، ج۳، ص۴۷۶، استانبول ۱۳۰۸ـ۱۳۱۵/ ۱۸۹۰ـ۱۸۹۷، چاپ افست انگلستان ۱۹۷۱.
۴ - عبدی چلپیوی در ۹۵۴ به مقام باش دفترداری (سرپرستی کل امور مالی) حکومت عثمانی رسید و سالها صاحب این مقام بود. او در ۹۶۰ درگذشت. [۴۸]
محمد ثریا، سجل عثمانی، ج۳، ص۴۰۷، استانبول ۱۳۰۸ـ۱۳۱۵/ ۱۸۹۰ـ۱۸۹۷، چاپ افست انگلستان ۱۹۷۱.
فرزندان او مصطفی، محمود و علی بودند. ۴.۱ - مصطفی افندیپسر عبدیمصطفی افندی از مریدان عموی خود، محیی‌الدین محمد چیوی‌زاده ، بود و در مدرسه «چوپان مصطفی‌پاشا» تدریس می‌کرد. وی در جوانی درگذشت و در جوار مزار عمویش به خاک سپرده شد. ۴.۲ - محمودپاشا پسر عبدیمحمودپاشا از مدرّسان مدرسه‌ای دینی در طرابلس بود و سپس قاضی شام شد. او بعدها متولی اوقاف چندین مجموعه بزرگ، دفتردارِ (مسئول محاسبه درآمدها و هزینه‌ها) روم‌ایلی، والی ولایات آیدین و رودس و امین مطبخِ (خوانسالار) دربار گردید. وی در ۹۷۸ درگذشت. [۴۹]
محمد ثریا، سجل عثمانی، ج۴، ص۳۱۳، استانبول ۱۳۰۸ـ۱۳۱۵/ ۱۸۹۰ـ۱۸۹۷، چاپ افست انگلستان ۱۹۷۱.
۴.۳ - علی افندی پسر عبدیعلی افندی در ۹۳۰ یا ۹۳۸ به دنیا آمد. در ۹۸۱ مفتی ولایت رودِس شد و از ۹۸۳ تا ۹۸۹ در مدارس گوناگونی تدریس کرد. وی، که از ۹۹۳ تا ۹۹۹ قاضی بورسه و استانبول بود، در ۹۹۹ گوشه‌نشینی اختیار کرد و به عبادت و علم‌آموزی پرداخت. علی افندی در سال ۱۰۰۰ درگذشت و در صحن مسجد مادرش، شریفه خاتون، به خاک سپرده شد. [۵۰]
محمدبن یحیی عطائی، حدائق الحقائق فی تکملة الشقائق، ج۱، ص۳۱۷ـ۳۱۸، در شقائق نعمانیه و ذیللری، همان.
[۵۱]
محمد ثریا، سجل عثمانی، ج۳، ص۵۰۳، استانبول ۱۳۰۸ـ۱۳۱۵/ ۱۸۹۰ـ۱۸۹۷، چاپ افست انگلستان ۱۹۷۱.
۴.۴ - عبداللّه نوه عبدیفرزند علی، عبداللّه، در ۹۷۷ به دنیا آمد. وی در مدارس گوناگونی، از جمله دارالحدیث سلیمان و مدرسه سلیمانیه، تدریس کرد و سپس به قضاوت مناطقی از جمله بورسه، مصر، مکه، ادرنه و استانبول گمارده شد و در ۱۰۳۴ و ۱۰۳۷، و هربار در حدود یک سال، قاضی عسکر آناطولی شد. او در ۱۰۳۹ وفات یافت و در جوار پدرش به خاک سپرده شد. [۵۲]
محمدبن یحیی عطائی، حدائق الحقائق فی تکملة الشقائق، ج۲، ص۷۲۵ـ۷۲۶، در شقائق نعمانیه و ذیللری، همان.
[۵۳]
محمد ثریا، سجل عثمانی، ج۳، ص۵۰۳، استانبول ۱۳۰۸ـ۱۳۱۵/ ۱۸۹۰ـ۱۸۹۷، چاپ افست انگلستان ۱۹۷۱.
۴.۵ - علی فرزند عبداللّهعلی، فرزند عبداللّه، نیز از مدرّسان علوم دینی (از جمله در یکی از مدارس سلیمانیه) بود و سپس قاضی ولایت فِلِبه شد. وی شعر می‌سرود و «نظمی» تخلص می‌کرد. علی چیوی‌زاده در ۱۰۴۴ درگذشت و در حظیره مسجد بیتلیجه به خاک سپرده شد. ۴.۶ - محمد فرزند علیفرزند او، محمد، که در مدرسه سلیمانیه تدریس می‌کرد، در ۱۰۷۳ قاضی مکه شد و در پایان همان سال وفات کرد. ۵ - دیگر اشخاص خانداناز قرن دوازدهم به بعد اشخاص سرشناسی از خاندان چیوی‌زاده شناخته نشده‌اند. ۶ - فهرست منابع(۱) ابن‌طولون، قضاة دمشق، چاپ صلاح‌الدین منجّد، دمشق ۱۹۵۶. (۲) کارل بروکلمان، تاریخ الادب العربی، ج۹، نقله الی العربیة عمر صابر عبدالجلیل، (قاهره) ۱۹۹۵. (۳) اسماعیل بغدادی، ایضاح المکنون، ج۲، در حاجی‌خلیفه، ج۴. (۴) اسماعیل بغدادی، هدیةالعارفین، ج۲، در حاجی‌خلیفه، ج۶. (۵) محمد ثریا، سجل عثمانی، استانبول ۱۳۰۸ـ۱۳۱۵/ ۱۸۹۰ـ۱۸۹۷، چاپ افست انگلستان ۱۹۷۱. (۶) حاجی‌خلیفه. (۷) صلاح‌الدین محمد خیمی، فهرس مخطوطات دارالکتب الظاهریة: الفقه الحنفی، دمشق ۱۹۸۰ـ۱۹۸۱. (۸) خیرالدین زرکلی، الاعلام، بیروت ۱۹۹۹. (۹) احمد صدقی علی شقیرات، تاریخ مؤسسة شیوخ الاسلام فی العهد العثمانی: ۸۲۸ـ۱۳۴۱ه = ۱۴۲۵ـ۱۹۲۲م، اربد، اردن ۱۴۲۳/۲۰۰۲. (۱۰) شیخی محمد افندی، وقایع الفضلاء، در شقائق نعمانیه و ذیللری، چاپ عبدالقادر اوزجان، استانبول: دارالدعوة، ۱۹۸۹م. (۱۱) احمدبن مصطفی طاشکوپری زاده، حدائق الشقائق (ترجمه شقائق نعمانیه)، ترجمه مجدی محمدافندی، استانبول: دارالدعوة، ۱۹۸۹. (۱۲) احمدبن مصطفی طاشکوپری زاده، الشقائق النعمانیة فی علماء الدولة العثمانیة، بیروت ۱۳۹۵/۱۹۷۵. (۱۳) محمدبن یحیی عطائی، حدائق الحقائق فی تکملة الشقائق، در شقائق نعمانیه و ذیللری، همان. (۱۴) نجم‌الدین محمدبن محمد غزّی، الکواکب السائرة باعیان المئة العاشرة، چاپ جبرائیل سلیمان جبور، بیروت ۱۹۷۹. (۱۵) اکرم کیدو، مؤسسة شیخ الاسلام فی الدولة العثمانیة، ترجمة هاشم ایوبی، طرابلس ۱۴۱۳/۱۹۹۲. (۱۶) عبدالحی‌بن عبدالحلیم لکنوی، الفوائد البهیة فی تراجم الحنفیة، کراچی ۱۳۹۳؛ ۷ - پانویس
۸ - منبعدانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «خاندان چیوی‌زاده»، شماره۵۶۳۳. |